English
raha120 guestbook (175) Sign guestbook
ﻏﻢ ﺟﺪﺍﻳﻲ ... ﺟﺪﺍﻳﻲ... ﺁﺧﺮﺍﻱﻓﺼﻞ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﻳﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﭘﻴﺮ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎﺑﺮﮔﻲ ﺭﻭﻱ ﺷﺎﺧﻪ ﺵ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻣﻴﻮﻥ ﺑﺮﮔﺎ ﻳﻪ ﺷﺒﻲ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻪ ﺑﺮﮒﮔﻔﺖ:ﻛﺎﺵ ﺑﻤﻮﻧﻲ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﻡ ﺁﺧﻪ ﻣﻦﻣﻴﻮﻥ ﺑﺮﮔﺎ ﻓﻘﻂ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﻡﻭﻗﺘﻲ ﺑﺮﮒ ﺩﺭﺧﺘﻮ ﻣﻲ ﺩﻳﺪ ﺩﺍﺭﻩ ﺍﺯﻏﺼﻪ ﻣﻴﻤﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻛﺮﺩﺍﻭﻧﻮ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﻧﮕﻴﺮﻩ ﺑﺎ ﺩﻟﻲ ﺧﺮﺩ ﻭﺷﻜﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ ﻧﺬﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺟﺪﺍﺷﻢ ﺍﻱﺧﺪﺍ ﻛﺎﺭﻱ ﺑﻜﻦ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻬﺎﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎﺑﺎﺷﻢ ﺑﺮﮒ ﺗﻮ ﺧﻠﻮﺕ ﺷﺒﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﻟﺶ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻪﮔﻮﺷﻪ ﺑﺎﺩ ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﺎﺷﻮ ﻣﻴﺸﻨﻔﺖ ﺑﺎﺩﺍﻭﻣﺪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻱ ﮔﻔﺖ:ﺁﺧﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﺎﻛﺪﻭﻣﻪ؟ ﺑﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻦ ﺭﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻋﻤﺮﻫﺮ ﺩﻭ ﺗﻮﻥ ﺗﻤﻮﻣﻪ ﻳﻪ ﺩﻓﻪ ﺑﺎﺩ ﺧﻴﻠﻲﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻗﺪﺭﺗﻲ ﻓﺮﺍﻭﻭﻥﺳﻴﻠﻲ ﺯﺩ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﺗﺎ ﺑﮕﻴﺮﻩ ﺍﺯﺩﺭﺧﺖ ﺟﻮﻥ ﻭﻟﻲ ﺑﺮﮒ ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﻛﻮﻫﻲﺑﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﭼﺴﺒﻴﺪ ﻭ ﭼﺴﺒﻴﺪ ﺗﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﺩﺭﻓﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﺑﺎﺭﻭﻧﻢ ﻗﺼﻪ ﺭﻭﻓﻬﻤﻴﺪ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻗﻢ ﻣﻲﺳﻮﺯﻭﻧﻤﺶ ﺗﺎ ﺭﻳﺸﻪ ﺗﺎ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭﻱﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﻳﮕﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﻭ ﺑﻴﺸﻪ ﻭﻟﻲﺑﺎﺭﻭﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺩ ﺗﻮﻱ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﻱﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪﺑﺎﺭﻭﻥ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻣﻴﻤﺮﺩ ﺑﺮﮒﻧﻴﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﻧﻴﻔﺘﺎﺩ ﺁﺧﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﻛﻲ ﺯﻧﺪﮔﻴﺸﻮ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺩﻟﺶ ﺍﺯﺧﺪﺍ ﺟﺪﺍ ﺑﻮﺩ .
ﺳﮑﻮﺕ ﻣﻦ ، ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮﺳﺖ ، ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎﻭﺭﺵ ﮐﻦ . . . . . . ﮔﺮﺩﺵ ﺳﺎﻝ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺷﺐ ﯾﻠﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ ، ﻣﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺷﺐ ﯾﻠﺪﺍ ﺩﺍﺭﻡ . . . . . . ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﻧﮕﻮﯾﯽ ﺗﻮ / ﺗﻮ ﻫﻢ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﻦ ، ﺍﻭﺝ ﺁﺭﺯﻭﯾﯽ ﺗﻮ ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺯﯾﺮ ﺳﻘﻒ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ / ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ، ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ . . . . . . ﺳﺮﻡ ﺧﺎﮎ ﮐﻒ ﭘﺎﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﺍﺳﺖ / ﺩﻟﻢ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺻﺤﺮﺍﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺭﺯﺍﻧﯽ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ / ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﺍﺳﺖ . . . . . . ﮔﺮ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎ ﺻﺪﻫﺎ ﺳﺎﻝ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺷﻮﯼ / ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺪﺭ ﻭﻃﻦ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻧﺎﻣﺮﺩﺍﻥ ﺷﻮﯼ . . . . . . ﻣﯿﮕﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎ ﻋﺸﻘﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯿﺒﯿﻨﻦ ، ﺍﯾﻨﺪﻓﻌﻪ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻣﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ، ﺗﻮ ﻫﺮﺩﻓﻌﻪ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﻣﯿﺸﯽ ، ﯾﺎ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﺘﺮ . .
×××××××××ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺧﺎﻃﺮﻣﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎﻣﺎﻧﺪ ﻃﻠﺐ ﻋﺸﻖ ﺯ ﻫﺮ ﺑﻲ ﺳﺮ ﻭﭘﺎﻳﻲ ﻧﮑﻨﻴﻢ... ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦﺩﻟﻤﺎﻥ ﺑﻲ ﮐﺲ ﻣﺎﻧﺪ ﻃﻠﺐ ﻣﻬﺮ ﺯﻫﺮ ﭼﺸﻢ ﺧﻤﺎﺭﻱ ﻧﮑﻨﻴﻢ... ﻳﺎﺩﻣﺎﻥﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﮔﺮ ﻟﻴﻠﻲ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻧﻲﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺑﻬﺮﮐﺴﻲ ﭼﺎﮎ ﮐﻨﻴﻢ... ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﺩﻭ ﺭﻧﮕﻲ ﻭ ﺭﻳﺎ ﺩﮔﺮﺣﺘﻲ ﻃﻠﺐ ﺁﺏ ﺯ ﺩﺭﻳﺎ ﻧﮑﻨﻴﻢ...
ﻭﺍﺳﻪ ﺩﺷﺖ ﻭﺳﯿﻊ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯿﻬﺎﺕﻣﺘﺮﺳﮏ ﻣﯿﺸﻢ ، ﺗﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻏﻢ ﺩﻭﺭ ﻭﺑﺮﺕ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﺸﻪ !...ﯾﮏ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﺮﺍﻧﻪ ، ﺻﺪ ﺑﯿﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ /ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﭘﺎﮐﺖ ، ﺍﯼ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﺑﻬﺎﻧﻪ . . ....ﺩﻟﻢ ﮐﻮﻩ ﺻﺒﺮ ﺍﺳﺖ ، ﺁﺑﺶ ﻣﮑﻦ ،ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻋﺬﺍﺑﺶ ﻣﮑﻦﺑﯿﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ، ﻭﻟﯽ ﻣﺮﺩﺑﺎﺵ ﻭ ﺧﺮﺍﺑﺶ ﻣﮑﻦ . . ....ﮐﺎﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻦ !ﺗﭙﺶ ﻗﻠﺒﻢ ﺷﺪﻩ ﻣﺜﻞ ﺗﺒﻠﯿﻎ ﭘﻔﯿﻼ ! ﯾﮑﯽﻭﺍﺳﻪ ﺗﻮ ! ﯾﮑﯽ ﻭﺍﺳﻪ ﻣﻦ !...ﺍﮔﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﯿﺴﻮﺯﻭﻧﻪ ، ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ، ﺁﺧﻪ ﺗﻮﺳﺎﯾﻪ ﺑﻮﻧﯽﺍﮔﻪ ﺁﺩﻣﺎ ﻭﻓﺎ ﻧﺪﺍﺭﻥ ، ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ، ﺁﺧﻪ ﺗﻮﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽﺍﮔﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﺕ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ، ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ، ﺁﺧﻪ ﺗﻮﻻﯾﻖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ . . ....ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯿﺂﻭﺭﻡ ﺑﯽ ﻫﯿﭻﺑﻬﺎﻧﻪﺷﺎﯾﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﯽﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻭﺭﺩﻥ . . .
ﺩﻭﺭﻡ ﺯ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺧﺴﺘﻪ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﭼﻪﻧﻮﻳﺴﻢ؟ ﻣﻦ ﻣﺮﻍ ﺍﺳﻴﺮﻡ ﺑﻪ ﻋﺰﻳﺰﻡﭼﻪ ﻧﻮﻳﺴﻢ؟ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻗﻠﻢ ﺷﻌﻠﻪﮐﺸﺪ ﺻﻔﺤﻪ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺩﻝ ﮔﺮﻳﺎﻥﺑﻪ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﭼﻪ ﻧﻮﯾﺴﻢ؟
ﺑﻲ ﺗﻮ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺷﺒﻲ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻢﻫﻤﻪ ﺗﻦ ﭼﺸﻢ ﺷﺪﻡ ﺧﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮﮔﺸﺘﻢﺷﻮﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻡﻭﺟﻮﺩﻡ،ﺷﺪﻡ ﺁﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻮﺩﻡﺩﺭ ﻧﻬﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﻱ ﺟﺎﻧﻢ ﮔﻞ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪﺑﺎﻍ ﺻﺪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﻨﺪﻳﺪﻋﻄﺮ ﺻﺪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﭘﻴﭽﻴﺪﻳﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﺷﺒﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻴﻢﭘﺮﮔﺸﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻠﻮﺕ ﺩﻟﺨﻮﺍﺳﺘﻪﮔﺸﺘﻴﻢﺳﺎﻋﺘﻲ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺁﻥ ﺟﻮﻱ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻢﺳﻴﺎﻫﺖﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎﻱ ﻧﮕﺎﻫﺖﺁﺳﻤﺎﻥ ﺻﺎﻑ ﻭ ﺷﺐ ﺁﺭﺍﻡﺑﺨﺖ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍﻡﺧﻮﺷﻪ ﻣﺎﻩ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﺏﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺎﺏﺷﺐ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﺳﻨﮓﻫﻤﻪ ﺩﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺷﺒﺎﻫﻨﮓﻳﺎﺩﻡ ﺁﻳﺪ : ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻲ :ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﺣﺬﺭ ﻛﻦ!ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻱ ﭼﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﺏ ﻧﻈﺮ ﻛﻦﺁﺏ ، ﺁﺋﻴﻨﻪ ﻋﺸﻖ ﮔﺬﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖﺗﻮ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻧﮕﺮﺍﻥﺍﺳﺖﺑﺎﺵ ﻓﺮﺩﺍ ، ﻛﻪ ﺩﻟﺖ ﺑﺎ ﺩﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ!ﺗﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﻲ، ﭼﻨﺪﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮﺳﻔﺮ ﻛﻦ!ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ :"ﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ؟ﻧﺪﺍﻧﻢ!ﺳﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ؟ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ!ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﻛﻪ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺯﺩﭼﻮﻥ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﻟﺐ ﺑﺎﻡ ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻢ،ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻨﮓ ﺯﺩﻱ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺭﻣﻴﺪﻡ، ﻧﻪﮔﺴﺴﺘﻢ"ﺑﺎﺯ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ: " ﺗﻮ ﺻﻴﺎﺩﻱ ﻭ ﻣﻦ ﺁﻫﻮﻱﺩﺷﺘﻢﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺗﻮ ﺩﺭﺍﻓﺘﻢ، ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﮔﺸﺘﻢ ﻭﮔﺸﺘﻢﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻧﺪﺍﻧﻢﺳﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ، ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ...!ﺍﺷﻜﻲ ﺍﺯﺷﺎﺧﻪ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺨﺖﻣﺮﻍ ﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﺗﻠﺨﻲ ﺯﺩ ﻭ ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ!ﺍﺷﻚ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻟﺮﺯﻳﺪﻣﺎﻩ ﺑﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﻨﺪﻳﺪ،ﻳﺎﺩﻡ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﻮﺍﺑﻲ ﻧﺸﻨﻴﺪﻡﭘﺎﻱ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻛﺸﻴﺪﻡﻧﮕﺴﺴﺘﻢ ، ﻧﺮﻣﻴﺪﻡﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻏﻢ، ﺁﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺷﺐﻫﺎﻱ ﺩﮔﺮ ﻫﻢﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻲ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﺒﺮﻫﻢﻧﻪ ﻛﻨﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪ ﮔﺬﺭ ﻫﻢ!ﺑﻲ ﺗﻮ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻲ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻢ
به من او گفت فردا می رود اینجا نمی ماند و پرسیدم دلم،او گفت:نه تنها نمی ماند،به او گفتم که چشمان تو جادو کرده این دل را و گفت این چشم ها که تا ابد زیبا نمی ماند،به او گفتم دل دریایی ام قربان چشمت ولی او گفت این دل دائما دریا نمی ماند،به او گفتم که کم دارد تو را رویایی کمرنگم و پاسخ داد او در عصر ما رویا نمی ماند،به او گفتم که هر شب بی نگاه تو شب یلداست ولی گفت او کمی که بگذارد یلدا نمی ماند،به او گفتم قبول کن که رسوایت شوم او گفت کسی که عشق را شرطی کند رسوا نمی ماند،و حق با اوست عاشق شو همین و هر چه باداباد چرا که در مسیر، عاشقی اما نمی ماند،خدایا خط بکش بر دفتر این زندگی اما به من مهلت بده تا بشنوم آنجا نمی ماند.
ﺟﻮﺍﺏ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺁﻗﺎﯼ ﻋﺎﻟﯽ ﭘﯿﺎﻡ ﯾﺎﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﯽ ﻫﺎﻟﻮ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﯾﻮﻥ ﮐﻪﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ: ﺍﯾﻦ ﺳﯿﻞ ﻭ ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﺭﻭﭘﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﯽ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﯼﺯﻧﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ ﮔﻮﺷﻢ ﺷﻨﯿﺪﻡﺷﯿﺦ ﺷﻬﺮ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯﻣﻤﺒﺮﯼ ﺷﯿﺮﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺣﮑﻤﺖﺩﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺍﯼ ﺷﯿﺮﻩ ﺳﺮﺍﭘﺎﺷﮑﺮﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥﻭ ﺳﯿﻞ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻬﻨﺎﻭﺭﯼﻫﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﯽ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﯼ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﯽﺣﺠﺎﺑﯽ . ﻟﺨﺖ ﻭ ﻋﻮﺭﯼ . ﺩﻝ ﺑﺮﯼﮔﻔﺘﻢ ﺍﯼ ﺷﯿﺦ ﻋﺠﻞ ﺻﺪ ﺁﻓﺮﯾﻦ ﺑﺮﭼﻨﯿﻦ ﮐﺸﻒ ﺻﻐﯿﺮ ﻭ ﺍﻟﺒﺎﻭﺭﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻡ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼﺍﯾﻦ ﮐﺸﻒ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺤﺸﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦﮐﺸﻒ ﻫﻮﺍ ﭘﻠﺘﯿﮏ ﺭﺍ ﺛﺒﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ ﺛﺒﺖﻣﺤﻀﺮﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺷﻘﯿﻘﻪ ﺑﺎﮔﻮﺯﻥ ﺭﺑﻂ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺑﻼﺩ ﮐﺎﻓﺮﯼ ﺗﺨﻢﮐﻔﺘﺮ ﺧﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺍﯼ ﻧﺎﻗﻼ ﮐﯿﻦ ﭼﻨﯿﻦﺍﻓﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺮﻭﺭﯼ ﻣﻦ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻭﺣﯽﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﺮﮒ ﻣﻦ ﺟﻮﻥ ﻗﻠﯽﭘﯿﻐﻤﺒﺮﯼ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﯼ ﻣﻦﺷﻨﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﯼ ﺣﺮﻑ ﻇﺮﯾﻒ ﻫﺮ ﮐﺠﺎﺟﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﭘﺎﯼ ﯾﮏﺯﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﻧﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺟﻮﯼﻭ ﺑﺎﻻ ﺳﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺧﻮﺩﺕﻣﺴﺘﺤﻀﺮﯼ ﺧﺸﮏ ﺳﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺑﻼﺩﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﭼﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﺭﻭﺳﺮﯼ ﺭﻭﺩﻫﺎ ﺧﺸﮏ ﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﻫﺎﺯﺭﺩ ﺭﻭ ﻣﺮﺩ ﮔﺎﻭ ﻣﺸﺖ ﺣﺴﻦ ﺍﺯﻻﻏﺮﯼ ﺗﺎ ﺑﺒﺎﺭﺩ ﺑﺮ ﻏﺒﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﻫﻮﺍ ﺩﺭﻫﻮﺍﯼ ﺳﺮﺩ ﻣﺎﻩ ﺁﺫﺭﯼ ﺍﻣﺮ ﮐﻦ ﺯﻥ ﻫﺎﮐﻤﯽ ﺷﻞ ﺗﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﺭﻭﺳﺮﯼ ﺭﺍ ﺍﯾﻦﻭﺭﯼ ﻭ ﯾﺎ ﺁﻥ ﻭﺭﯼ ﺗﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺒﺎﺭﺩﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﺤﺾ ﺍﺑﺮﻭﯼ ﺯﺭﯼ ﺧﺎﻝﭘﺮﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﮐﻦ ﭼﺸﻢﺧﻮﺩﺕ ﯾﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻢﺧﻮﺍﻫﺮﯼ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﯼ ﺳﯿﻞ ﺟﺎﺭﯼ ﺷﺪﺑﮕﻮ ﺑﺲ ﮐﻨﻨﺪ ﺁﻥ ﻋﺸﻮﻩ ﻭ ﻋﺸﻮﻩﮔﺮﯼ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﺁﻥﭼﻨﺎﻥ ﮐﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭﺍ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﯿﻞ ﺁﻭﺭﯼﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺷﯿﺦ ﮐﺒﯿﺮﺁﺑﺮﻭﯼ ﺷﯿﺦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ ﻟﯿﮏﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻃﻨﺰ ﻣﺎ ﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻡﻣﻀﻤﻮﻥ ﻧﻮ ﻣﯽ ﭘﺮﻭﺭﯼ ﺣﺎﻝ ﻣﯽﻓﻬﻤﻢ ﭼﺮﺍ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻣﻦ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺩﺍﺭﺩﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺷﯿﺦ ﺍﮔﺮ ﮐﻔﺮ ﺍﺳﺖﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻔﺮ ﻣﺎ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﻭﺭﯼ ﺧﺮ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﻮﻡ ﺭﺍﯾﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺧﺮﻫﺎ ﺧﺮﯼ ﮔﺮﺷﻮﺩ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺳﻘﻒ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﯿﺮﯼ ﭘﻨﭽﺮﯼ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻢﻫﺎﻟﻮ ﻣﻨﻢ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻫﺎ ﻟﻮﯾﯽ ﻫﺎﻟﻮﺗﺮﯼ
ﺑﯽ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﺩﺷﺖ ﺟﻨﻮﻧﻢﺻﯿﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻢ ﺗﻮ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﯽﮔﺬﺭﯼ ﻗﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺍﺯﺷﻬﺮ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺍﺯﺷﻬﺮ ﮔﺬﺭ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺷﮏﺩﺭﺧﺸﯿﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺳﯿﺎﻫﻢ ﺗﺎ ﺧﻢﮐﻮﭼﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﻟﻐﺰﯾﺪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺗﻮﻧﺪﯾﺪﯼ ﻧﮕﻬﺖ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺎﻓﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪﮔﺬﺷﺘﯽ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺴﺘﻢ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﭘﺎﯼﻧﺸﺴﺘﻢ ﮔﻮﯾﯿﺎ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺁﻣﺪ ﮔﻮﯾﯿﺎ ﺧﺎﻧﻪﻓﺮﻭ ﺭﯾﺨﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﻭﻧﺒﻮﺩﯼ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺳﺮﻭﺩﯼ ﭼﻪﮔﺮﯾﺰﯼ ﺯ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺯ ﮐﻮﯾﺖ ﻧﮕﺮﯾﺰﻡﺑﯽ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺑﻤﺎﻧﻢ
ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖﻫﺮ ﮐﺲ ﻏﺼﻪ ﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪﺍﺷﺖﭼﺸﻤﻪ ﯼ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽﺟﻮﺷﯿﺪﺧﻮﺩﻣﺎﻧﯿﻢ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﻣﺮﺩﻧﺪﺍﺷﺖ ...ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻧﺎﻣﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﺮﺩﯼ؟ .....ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﯼ ......ﺑﺮﻭ ﺑﮕﺬﺭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺘﯽ ﻭﻃﻨﺎﺯﯼ .....ﺍﮔﺮ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻩ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺗﻮﻣﯽ ﺑﺎﺯﯼﻫﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺮﺩ ﺯﺟﺮﺵ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪﻫﺮ ﮐﻪﺯﺷﺘﯽ ﮐﺮﺩ ﺍﺟﺮﺵ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺗﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪﻋﺸﻖﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪﻫﺮﭼﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻃﻼﯾﯽ ﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪﻋﺸﻖﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﻮﻣﯿﺎﯾﯽ ﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪﺍﻧﺪﮎ ﺍﻧﺪﮎ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﺍﻥ ﮐﻢ ﺷﺪﻥﻧﺴﻠﯽﺍﺯ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺁﺩﻡ ﺷﺪﻧﺪﺍﺭﺳﺎﻝ ﻧ
ﻭﻗﺘﻲ ﻛﺒﻮﺗﺮﻱ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎﻛﻼﻏﻬﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﭘﺮﻫﺎﻳﺶﺳﻔﻴﺪ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ، ﻭﻟﻲ ﻗﻠﺒﺶ ﺳﻴﺎﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻦ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻻﻳﻖﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦﻧﻴﺴﺖ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ ( ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ (Vaghtikabootari shoroo bemoasherat ba kalaghhamikonadparhayash sefidmimanad vali ghalbash siyahmishavad.Doost dashtane kasike layeghe doost dashtan nistesrafemohabat ast*************************** ﺩﻝ ﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﺍﺣﺴﺎﺱ ﻫﺎﻱ ﺑﻠﻨﺪ،ﻋﺸﻖ ﻫﺎﻱ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﭘﺮﺷﻜﻮﻩ ﻣﻲ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪ( ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ (Delhaye bozorg va ehsashayeboland , eshgh hayeziba vaporshokoohmiafarinand*************************** ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﺭﻧﺠﻲ ﺍﺳﺖﻟﺬﺕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺯﺷﺖ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺒﺎﻳﻲ ﻫﺎ ﺭﺍﺗﻨﻬﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﭼﻪﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺁﺯﺍﺭﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻱﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﻮﺩﻥ! ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻥﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻛﻮﻳﺮ ﺍﺳﺖ( ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲ ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ (Ama che ranjistlezatha ra tanhabordan va che zesht astzibayiha ra tanhadidan va chebadbakhti azar dahande e asttanha khoshbakhtboodan! darbehesht tanha boodan sakhtaraz kavirast*************************** ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻱ ﻭﻣﻦ ﺍﻳﻨﺠﺎﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﻡ ﻣﻴﺰﻧﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮﻧﻔﺲ ﮔﺎﻣﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮﻣﻴﺸﻮﻡ .ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ (ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ (Aknoon to bamarg rafte e vaman inja tanha be in omid dammizanam keba har nafas gamibe to nazdiktar mishavam.inzendegi manast*************************** ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ،ﺭﺍﻫﻢ ﺭﺍﺑﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﻨﻢ،ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮔﺮﯾﺴﺘﻦ، ﮔﻔﺘﻨﺪﺩﺭﻭﻍﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ، ﮔﻔﺘﻨﺪﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﯾﺪ،ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﻮﻡ (ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ (Vaghti khastamzendegikonam,raham ra bastand.vaghtikhastamsetayeshkonam,goftand khorafat ast.vaghti khastam asheghshavamgoftand doroogh ast. vaghtikhastamgeristan,goftanddoroogh ast. vaghti khastamkhandidan ,goftand divane ast.donya ra negeh daridmikhaham piyadeshavam.*************************** ﺍﮔﺮ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻱﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﻴﺐ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺖﺍﻧﺪﻳﺸﻪﺍﻱ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻱ ( ﺩﻛﺘﺮﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ(agar ghader nisti khod ra balabebarihamanande sib bash taba oftadanat andishe e rabalabebari*************************** ﺑﻪ ﺳﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﮑﻴﻪﻧﮑﻦ ، ﻏﺮﻭﺭ، ﺩﺭﻭﻍ ﻭﻋﺸﻖ.ﺁﺩﻡ ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭ ﻣﻲ ﺗﺎﺯﺩ،ﺑﺎ ﺩﺭﻭﻍﻣﻲ ﺑﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﺎﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﻣﻴﺮﺩ (ﺩﻛﺘﺮﻋﻠﻲ
نيا باران زمين جاي قشنگي نيست
من از اهل زمينم خوب ميدانم
كه گل در عقد زنبور است و سوداي بلبل داردو پروانه را هم دوست مي دارد
من از اهل زمينم خوب ميدانم
كه گل در عقد زنبور است و سوداي بلبل داردو پروانه را هم دوست مي دارد
ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﻭﺍﭘﺴﯿﻦ ﻋﺎﺩﺕ ﺳﺘﻮﺩﻥﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺭﺑﻮﺩ ﺭﻓﺘﯽ ﻭﺁﻥﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﮑﻮﺗﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻣﻦﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﺮﺩ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﻪﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺭﻧﮓﭘﮋﻣﺮﺩﻥ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺗﻮ ﭼﻮﻥﮔﻠﺸﻨﯽ ﺑﻮﺩﯼ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ ﺑﻪﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻥ! ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯼ ﺩﺭﻭﺍﭘﺴﯿﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ! ﺗﻮ ﻫﻤﻪﺀﺗﻼﺵ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭﮐﺮﺍﻧﻪﺀ ﺳﺒﺰ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ! ﭘﻠﯽ ﺑﺮﺍﯼﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﻧﻮﻣﯿﺪﯾﻬﺎ ﻭ ﺍﺳﺎﺭﺗﻬﺎ ! ﺗﻮﻣﺠﺎﻝ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺷﺪﻥ ﺑﻮﺩﯼﻓﺮﺻﺖ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺭﺳﯿﺪﻧﻬﺎ !ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻣﻦ ﺭﺳﯿﺪ ﻣﻦﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮﭘﺮﭘﺮ ﺷﺪ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﮔﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻭ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﺪﯾﻨﺴﺎﻥ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺗﺒﯽ ﺍﯾﻦ ﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻩ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭼﻪ ﺁﺗﺸﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﻩ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺁﺗﺶ ﻫﺎ .... ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻣﺮﺍ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯽ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﻨﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺳﺘﻢ ﺗﻬﯽ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﯾﺦ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮﺷﺐ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﺑﺮ ﺭﻭﺯﻥ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺣﻀﻮﺭﻡ ﺭﺍ ﺯ ﭼﺸﻢ ﺷﻬﺮ ﺣﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺩﻟﻢ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺰﻭﺍﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﭼﻪ ﺑﯽ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﺎ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻧﺠﻮﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﮐﺠﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯼ ؟ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺮﮒ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺑﻬﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺍﺑﺮ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ ﺍﮔﺮ ﺯﺍﺭ ﻧﺒﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﻥ ﺷﺪ ﺯ ﺷﺒﻢ ﺯﻟﻒ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺣﺼﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺍﯾﻞ ﻭ ﺗﺒﺎﺭﻡ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺳﺨﺖ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﯾﻞ ﻭ ﺗﺒﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﮐﺰﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻏﺎﺭﺕ ﺷﺪﻩ ﯼ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺍﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺪ ﺳﺮﻭ ﮐﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎ ﻣﮋﻩ ﻫﺎﯾﺖ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﻗﻔﺴﻢ ﺭﺍ ﻧﺸﻤﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﮔﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻭ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐﺑﺪﯾﻨﺴﺎﻥ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢﻫﺮ ﺷﺐﺗﺒﯽ ﺍﯾﻦ ﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻩ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩﭼﻪ ﺁﺗﺸﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﻩ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢﻫﺮ ﺷﺐﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺁﺗﺶ ﻫﺎ ....ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺮ ﻣﻦﮐﻪ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢﻫﺮ ﺷﺐﻣﺮﺍ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯽﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﻨﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮﺷﺐﭼﻨﺎﻥ ﺩﺳﺘﻢ ﺗﻬﯽ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎﯼﺩﺳﺖ ﺗﻮﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﯾﺦ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻫﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻫﺮﺷﺐﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﺑﺮ ﺭﻭﺯﻥﻣﻬﺘﺎﺏﺣﻀﻮﺭﻡ ﺭﺍ ﺯ ﭼﺸﻢ ﺷﻬﺮ ﺣﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢﻫﺮ ﺷﺐﺩﻟﻢ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺰﻭﺍﯼﺧﻮﯾﺶﭼﻪ ﺑﯽ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﺎ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻧﺠﻮﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮﺷﺐﮐﺠﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﯽﮔﺮﺩﯼ ؟ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐﺷﺎﻫﺪ ﻣﺮﮒ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺑﻬﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢﺍﺑﺮ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ ﺍﮔﺮ ﺯﺍﺭ ﻧﺒﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢﻧﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﻥ ﺷﺪ ﺯﺷﺒﻢﺯﻟﻒ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺣﺼﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺍﯾﻞ ﻭ ﺗﺒﺎﺭﻡ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩﻧﺪﺳﺨﺖ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﯾﻞ ﻭ ﺗﺒﺎﺭﻡ ﭼﻪﮐﻨﻢﻣﻦ ﮐﺰﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻏﺎﺭﺕ ﺷﺪﻩ ﯼ ﭼﺸﻢﺗﻮ ﺍﻡﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺪ ﺳﺮﻭ ﮐﺎﺭﻡ ﭼﻪﮐﻨﻢﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎ ﻣﮋﻩ ﻫﺎﯾﺖ ﺩﻝ ﻣﻦﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﻗﻔﺴﻢ ﺭﺍ ﻧﺸﻤﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ
