English
kedlovegd guestbook (17) Sign guestbook
วันนี้ เราอาจรู้สึกผูกพันต่อสิ่งหนึ่ง จนคิดว่าเราขาดไม่ได้... แต่เวลาจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป สักวันเราจะรู้ว่า สิ่งที่เราผูกพันในวันนี้ เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่เติมชีวิตเรา ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต วันหนึ่ง หากเรามีโอกาสได้เจอสิ่งที่ถูกใจสิ่งใหม่ที่เราคิดว่าเราพึงใจ..ปรารถนา..ต้องการ..ขาดไม่ได้ เราก็จะเริ่มผูกพันกับสิ่งใหม่ได้ในเวลาไม่นานนัก เวลา.. จะสอนเราเองว่า ความผูกพันกับสิ่งใดๆในช่วงเวลาหนึ่ง จะเป็นความสุขในช่วงเวลานั้นๆ อย่าได้ไปยึดติด อย่าได้ไปใช้ชีวิตทั้งชีวิตลุ่มหลง คิดเสียว่าเราโชคดีที่มีโอกาสได้ผูกพันกับสิ่งที่เรารัก ความผูกพันก็เหมือนกับความรัก หรืออาจจะเป็นผลพวงที่มาจากความรัก หากเรารักใครคนใดคนหนึ่งมาก เราก็จะรู้สึกว่าผูกพันมาก แต่ความผูกพันที่ว่า ไม่ได้หมายถึงการหยุดตัวเองไว้กับสิ่งนั้นๆ เพราะคนเราทุกคนย่อมผูกพันกับหลายๆสิ่ง เปรียบเสมือน เรามีแก้วนำอยู่หนึ่งใบ ในยามเช้า...เราอาจต้องใช้แก้วใบนี้ดื่มนม พออากาศร้อนหน่อย...เราอาจต้องการน้ำเย็นๆ บางครั้งที่เราไม่สบาย...เราอาจต้องการน้ำอุ่น ใจเราก็เหมือนกับแก้วน้ำ... ต้องเติมสิ่งต่างๆ ในเวลาที่แตกต่างกัน ตามความเหมาะสม หากเราเติมน้ำเย็นลงไปในแก้วน้ำ แล้วเติมน้ำร้อนลงไปในทันที ในแก้วใบเดียวกัน แก้วใบนั้น..ก็จะร้าว..เริ่มแตก ซึ่งก็เหมือนกับใจเรา... ความผูกพันต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดในช่วงเวลาหนึ่งนั้น..ไม่ผิด ถ้าเราค่อยๆปรับใจ..ปรับตัวของเราเอง.. ให้กลับคืนในเวลาที่ควร เพราะอย่างน้อยที่สุด..เราก็มีโอกาสได้ผูกพัน ซึ่งก็เหมือนเรามีโอกาสได้รักนั่นเอง ถ้าคุณมีความสุขที่เห็นเค้าเดินกับคนอื่น... คือ ความรัก ถ้าคุณเศร้า..เหงา..คิดถึงเค้า..อยากเจอ..อยากพูดคุย... คือ ความรัก ถ้าคุณร้อนรนที่เค้าอยู่กับใครๆที่ไม่ใช่คุณ... คือ ความใคร่ อยากเก็บไว้เป็นเจ้าของคนเดียว ถ้าคุณเมามาย..เค้าลูบหลังไหล่..ดูแล... คือ ความรักที่บริสุทธิ์ใจ ถ้าคุณเมามาย..เค้ากอดและสัมผัสร่างกาย... คือ ความใคร่จากเค้าของคุณ ถ้าคุณเข้าหา.. แต่เค้าหนี... ... คือ ความใคร่ ที่หมดเยื่อใยแล้ว ถ้าคุณหนี.. แต่เขาวิ่งตามมา... ... คือ ความรัก ที่ยังไม่มีจุดจบ ถ้าคุณร้องไห้ให้กับคนที่ไม่มีเยื่อใยในตัวคุณ... คุณคือ คนโง่ และบ้า อย่างน่าอาย แต่ถ้าคุณพอใจ..จงรัก..และมอบความรักให้กับเค้า... แม้มันจะไม่กลับมาหาคุณก็ตาม จงดีใจที่ได้รักซะวันนี้.. ดีกว่าที่จะมานั่งเสียใจในวันหน้า จงภูมิใจที่มีความใคร่.. เ
ทุกการกระทำของคนเรา ล้วนมีขอบเขตกั้นไว้ ขอบเขตที่ตามองไม่เห็น แต่ถ้าก้าวล้ำไป เหตุการณ์นั้น จะพลิกผันเปลี่ยนแปลง ในแบบที่เราไม่สามารถควบคุมได้ ขอบเขตนี้ถูกกั้นด้วยเส้นบางๆ กั้นเราจากความถูก ความผิด ความมากไป น้อยไป ความดี ความชั่ว ความสุข ความทุกข์ เส้นนี้คั่นระหว่างมิตรภาพ และศัตรู ระหว่างความรัก และความชิงชัง ระหว่างความหวังดี และประสงค์ร้าย ระหว่างความสำเร็จ และล้มเหลว ก่อนจะก้าวข้ามเส้นนี้ ลองคิด ช้า ช้า ว่า เมื่อเราก้าวผ่านไปแล้ว พร้อมมั้ย กับอีกหลากหลายสถานการณ์ ที่เราไม่สามารถควบคุมได้ ความสุขที่เคยมีอาจเปลี่ยนไป หรือ เราอาจได้ทุกอย่างอยู่ในกำมือ เส้นของความยับยั้งชั่งใจ ชั่ววินาทีที่ข้าม อาจเป็นวินาทีที่ตัดสินส่วนที่เหลือของเรา ทั้งชีวิต
สงสัยบ้านนี้โดนตัดน้ำ ตัดไฟ จนขายบ้านทิ้งไปแล้วมั้ง มาทีไรน่ากลัวจัง บรู๊บบบบบบ
